Afgelopen week bereikte ons het verdrietige bericht dat Gerrit Oltlammers, erelid van Devinco, is overleden op 20 oktober 2019. Gerrit was 76 jaar lid van de vereniging, eerst van DKC Hellas en later van Devinco. Tot op hoge leeftijd was hij actief bij de vereniging, op de zaterdag bij de trimgroep en op de donderdag bij de onderhoudsploeg. Sinds 2017 was Gerrit weduwnaar van Rie Oltlammers-Smaal, ook erelid van Devinco. Wij wensen zijn dochters Lida en Karin en verdere familie sterkte.
Via zijn toenmalige buurmeisje Rie en haar familie kwam Gerrit in aanraking met korfbal, toen hij een jaar of twaalf was. Hij speelde jarenlang in het eerste van DKC Hellas en bereikte het afdelingsteam, toen nog een twaalftal. Na zijn spelerscarrière was Gerrit actief als scheidsrechter en als succesvol trainer: met DKC Hellas bereikte hij de eerste klasse.
Gerrit was vanaf de start in 1974 een trouwe deelnemer van de trimgroep. In zijn familie speelde korfbal ook een grote rol, met Rie als actieve vrijwilligster en met korfballende dochters, schoonzonen en kleinkinderen. Met alle ups en downs bleef Gerrit de vereniging trouw. Hij was een groot liefhebber van de korfbalsport, met veel oog voor techniek en spelplezier. De laatste maanden liet zijn gezondheid het niet meer toe dat hij bij Devinco op de Rielerenk kwam. Gerrit is 87 jaar geworden. Het afscheid heeft in familiekring plaatsgevonden.
In een artikel hieronder uit 2014 in het bulletin van KNKV Oost en het clubblad DEvINFO kun je meer lezen over het rijke korfballeven van Gerrit Oltlammers.
KNKV Oost – Bulletin 3 juni 2014 / DEvINFO maart 2014
Gerrit Oltlammers 70 jaar lid van Devinco
Op de laatste ledenvergadering van Devinco werd Gerrit Oltlammers gehuldigd, omdat hij 70 jaar lid was van Hellas en nu Devinco. In die 70 jaar heeft Gerrit veel voor de club gedaan en is hij ook nu nog actief. Het clubblad DEvINFO blikte met Gerrit terug op een rijk korfballeven. Dit interview is de leidraad van dit artikel. Gerrit is geboren op 1 december 1931 in Deventer. In februari 1942 gingen de ouders van Gerrit aan de Mr. De Boerlaan in Deventer wonen. Een paar huizen verderop woonde de familie Smaal, een bekende korfbalfamilie van Hellas. De familie Smaal heeft Gerrit lid gemaakt van Hellas. Het korfbalveld lag daar vlakbij, op het midden van de sintelbaan in het gemeentelijk sportpark bij de Industrieweg. Met hun dochter Rie heeft hij altijd samen gespeeld en in 1957 zijn Rie en Gerrit getrouwd.
Speler
“Ik was 15 jaar toen ik in het eerste team kwam en heb daar in tot mijn 35ste gespeeld. In die tijd had je één of twee seniorentwaalftallen en geen of weinig jeugd. Meestal speelden we in de 1e of 2e klasse van de afdeling Gelderland. Je had eens per week training, voor brede groepen senioren en voor de jeugd. We deden veel gymnastiekoefeningen en leerden de basisvaardigheden van korfbal. Specifieke korfbaloefeningen deden we nauwelijks. In de winter trainden we in de gymzaal. We liepen ook rondjes en schoten op de twee korven, maar dat was van afstand lastig door allerlei obstakels. Vergeleken met toen is het nu luxe. Toen hadden we 5 of 6 ballen, van leer en met veters.”
Gerrit was vele jaren aanvoerder van het eerste en was in zijn hele korfbaltijd regelmatig lid van de twaalftalcommissie. Hij werd eenmaal in 1959 kampioen van de 2de klasse KNKV geworden en dat was de eerste keer voor Hellas sinds 1936. “Mijn hoogtepunt als korfballer was de uitnodiging voor het Oostelijk twaalftal. Ik moest tegen Rinus Munnekes spelen, toen de sterspeler van het Nederlands twaalftal. Tegen hem had ik weinig in te brengen.”
In die begintijd moest je meer doen voordat je kon korfballen. “Tegelijkertijd was dat ook leuk. Als we in Zutphen of Lochem moesten spelen, gingen we vaak met trein. Dan moest je nog een heel stuk lopen naar het korfbalveld. Op weg naar ZKC Zutphen bij de IJssel plukten we knollen van het veld om op te eten. In Lochem kleedden we ons om in een café in de stad en liepen samen naar het veld in een ratjetoe van kleren om warm te blijven. Trainingspakken zoals nu had je niet. Na de wedstrijd kreeg je een schaal water om je achter het café op te frissen. Dan hadden we veel plezier.”
Trainer
Gerrit heeft ook training gegeven. “Dat is geleidelijk gegaan door trainingen over te nemen als iemand niet kon. Eind jaren ‘60 heb ik de cursus korfbaltrainer gedaan. Van de cursus heb ik niet veel geleerd. Ik heb mijn eigen manier van trainen uitgedacht. Bij oefeningen wilde ik dat alle spelers met de bal bezig waren en steeds in beweging bleven. Soms liep een variant vast. Dan kon ik meestal op mijn dochter Karin rekenen om dat vlot te trekken. Als trainer heb ik veel aandacht gegeven aan de spelers die minder waren. De betere spelers wilde ik zo ver krijgen, dat ze rekening hielden met wat de medespelers kunnen. Het is mooi als je een hoge bal net weet te vangen, als je een bal goed plaatst, als je met een medespeler een schijnbeweging oefent die later in de wedstrijd goed lukt. Even contact maken na dat soort momenten, dat is zo mooi. Je moet uitgaan van wat mensen kunnen en waarop ze zich kunnen verbeteren.”
Positief benaderen, op ieder niveau.
Het team van Hellas waarmee Gerrit als trainer in de jaren ’70 de 1e klasse bereikte was een goede groep. “De manier van spelen die ik wilde sloeg aan bij de spelers. In de loop van de jaren heb ik steeds andere groepen getraind. Enkele keren heb ik bij andere verenigingen getraind. Dat had ik achteraf gezien wel meer willen doen. Ook al omdat mensen je bij de eigen vereniging toch ook nog verantwoordelijk houden voor verenigingszaken en praktische zaken, naast het trainerschap. Training geven ben ik lang blijven doen. Ik heb het altijd het plezier gedaan en ik heb er veel schik in gehad. Begin jaren ’90, toen Hellas er financieel slecht voor stond, heb ik me weer beschikbaar gesteld als trainer. Het was leuk te ervaren dat mensen je dan met waardering behandelen”.
Als trainer is Gerrit in 1970 en 1972 met het eerste team van Hellas kampioen geworden van de 3e klasse en 2e klasse KNKV. In 1978 werd hij met het eerste team kampioen van de 2e klasse KNKV, zowel in de zaal als op het veld. Het laatste kampioenschap was in het seizoen 1992-1993. Hellas 1 werd toen kampioen van de eerste klasse afdeling (nu 4e klasse), zowel op het veld als in de zaal. “Ik ben er een groot voorstander van dat spelers zelf bepalen hoe ze spelen. Het is goed in ieder vak een spelbepalende speler te hebben. De coach bepaalt nu te veel het spel. Ik vind het afschuwelijk dat een coach spelers precies looplijnen meegeeft en verplicht alle ballen op één puntspeler te spelen. Maar misschien vinden mensen dat wel ouderwets van mij.”
Scheidsrechter
Na zijn spelersperiode heeft hij nog een paar keer in het tweede team gespeeld, maar dat was niets voor hem. Tijdens de schoolkorfbal toernooien heeft Gerrit veel gefloten. Daar bleek dat hij meer een spelleider was dan een scheidsrechter. Dat leverde leuke wedstrijden op en veel enthousiaste kinderen en begeleiders. “Ik ben zes jaar bondsscheidsrechter geweest. Daar ben ik mee begonnen in de jaren zestig, toen ik als speler was gestopt. Ik heb het diploma gehaald en na één jaar onderbond promoveerde ik naar het KNKV. Het ging succesvol door tot de overgangsklasse. Daar heb ik maar kort gefloten. Dat bleek ander volk dan ik gewend was. Bovendien ging toen mijn werkgever failliet, maar vond ik gelukkig werk bij de gemeente.”
Voorzitter
Gerrit was begin jaren ’60 drie jaar voorzitter. Dat was een rol die hem niet zo goed lag. “Mensen weten vaak niet half wat er bij komt kijken om een vereniging te laten draaien. Ten onrechte wordt veel als vanzelfsprekend gezien. Het is belangrijk te beseffen wat het leuk maakt om een sport te beoefenen.”
De trimmer
“Met trimmen ben ik later begonnen, niet meteen vanaf de start in 1974. Ik ben een warm voorstander van trimploeg. Ik merk hoe belangrijk het is om in beweging te blijven. De oefeningen die Truus Steenbruggen geeft, zijn daarop afgestemd. Bij de kerstbrunch die de Activiteitencommissie aanbood heb ik nog aangehaald blij te zijn met de trimploeg en de goede opkomst. Iedereen voelt dat het nodig is.”
Onderhoudsploeg
Hij is ook lid van de onderhoudsploeg, die tien jaar geleden bij de oprichting van Devinco begon met de verbouwing van de kantine. “Het is een leuke groep. We beginnen op donderdagochtend om negen uur met koffie, klussen een uur tot het volgende kopje koffie en dan gaan we door tot ongeveer kwart over twaalf. Harry Luinge stuurt de groep aan en is onmisbaar om de groep goed te laten werken. Hij bereidt alles voor en laat iedereen de ruimte om het werk op zijn eigen manier te doen.”
Betrokken
Gerrit heeft in periodes nog meer voor de club gedaan, vooral op het technische vlak. Volgens hem was de fusie tussen Hellas en Korfoes noodzakelijk. Gerrit voelt zich nog steeds nauw betrokken bij het korfbal en bij Devinco. Twee kleinzonen korfballen, de één bij Devinco en de ander bij Mélynas en ook de schoonzonen zijn actief respectievelijk bij Devinco en Mélynas. Het spelletje houdt Gerrit nog steeds bezig. Tot slot zegt Gerrit: “Korfbal en de club hebben mijn leven uitgemaakt.”