Tot diep in de tweede helft hield het vijfde de trotse koploper Zwaluwen 3 in het vizier, waarin we tegen een achterstand van vier punten aankeken, maar de eindstand werd in de laatste paar minuten door de als altijd fijn fluitende Rico vastgesteld op 6-15: bij de mannen van de lichtblauwe équipe gaven de batterijen bijzondere rooksignalen af, hetgeen terug te voeren valt op een verschil in leeftijd van gemiddeld twee decennia. Maar: we lieten ons gelden, gaven weinig weg en oogstten na wedstrijd niet alleen een dankbaar applaus van de trouwste supportersschare van Devinco, maar ook de welgemeende complimenten van Lisette, die als zaaldienares had uitgevogeld dat wij de eersten waren die De Zwaluwen onder de twintig scores hielden.

Ook letterlijk hielden we onze poot stijf: een licht geblesseerde Matthijs moest er terug in voor een zwaarder geraakte Ralph, die er vermoedelijk twee weken naast staat. Martijn moet dus ook de komende weken vol aan de bak, wat helemaal goed gaat komen, omdat hij er in zijn eerste volledige wedstrijd veel ballen tussenuit plukte. Gelukkig is Monica weer hersteld, met een paar mooie acties tot gevolg en scorend bovendien. Rien en Minouche: dank voor jullie fijne invalbeurt!!